Fisherman’s Wife, 2024. Acrylic on canvas. 100×90 cm (39 x 35 in.)
Stella Kapezanou’s The Fisherman’s Wife enters a conversation with Hokusai’s The Dream of the Fisherman’s Wife, reinterpreting the original’s themes of fantasy and sensuality. While Hokusai’s depiction presents a woman in a surreal encounter with octopuses, exploring themes of submission and pleasure, Kapezanou shifts the focus to autonomy and empowerment. Her central figure exudes control and confidence, reworking the narrative from passive to assertive, reclaiming agency within a modern feminist context.
Kapezanou maintains the symbolic richness of Hokusai’s work but transforms the composition through bold colors and defined strokes, turning the sensuality of Hokusai’s fluid lines into a more vibrant, self-possessed portrayal. This parallel draws attention to the shift from a historical portrayal of eroticism to a contemporary examination of female power, subverting the original’s passive tone and replacing it with active strength.
Το έργο της Στέλλας Καπεζάνου, The Fisherman’s Wife, συνομιλεί με το εμβληματικό έργο του Χοκουσάι, The Dream of the Fisherman’s Wife, επαναπροσδιορίζοντας τα θέματα της φαντασίας και της αισθησιακής απόλαυσης. Ενώ η απεικόνιση του Χοκουσάι παρουσιάζει μια γυναίκα σε μια σουρεαλιστική συνάντηση με χταπόδια, εξερευνώντας τη θηλυκή υποταγή και ηδονή, η Καπεζάνου αλλάζει την οπτική εστιάζοντας στην αυτονομία και την ενδυνάμωση. Η κεντρική της φιγούρα αποπνέει έλεγχο και αυτοπεποίθηση, μετατρέποντας την αφηγηματική γραμμή από παθητική σε ενεργή και ανακτώντας την αίσθηση της προσωπικής δύναμης μέσα από ένα σύγχρονο, φεμινιστικό πρίσμα.
Η Καπεζάνου διατηρεί τον πλούσιο συμβολισμό του έργου του Χοκουσάι, αλλά αναμορφώνει τη σύνθεση με έντονα χρώματα και ξεκάθαρες πινελιές, μετατρέποντας τη ρευστότητα των γραμμών του Χοκουσάι σε μια πιο ζωντανή και δυναμική απεικόνιση. Αυτός ο παραλληλισμός υπογραμμίζει τη μετάβαση από την ιστορική απεικόνιση του ερωτισμού σε μια σύγχρονη μελέτη της γυναικείας δύναμης, ανατρέποντας τον παθητικό τόνο του αρχικού έργου και αντικαθιστώντας τον με ενεργητική ισχύ.
The Fisherman’s Wife by Stella Kapezanou enters into a dialogue with Hokusai’s iconic The Dream of the Fisherman’s Wife (1814), a pivotal work in the genre of Japanese shunga art, known for its erotic depictions. While Hokusai’s original presents a dreamlike and overtly sensual encounter between a woman and two octopuses, delving into themes of pleasure, fantasy, and submission, Kapezanou’s work recontextualizes this dynamic, offering a modern and feminist reinterpretation of the female figure’s agency.
Where Hokusai’s portrayal focuses on the woman’s passive pleasure within a surreal, almost alien experience, Kapezanou’s The Fisherman’s Wife shifts the narrative towards empowerment. The wife in Kapezanou’s version is not subjected to a fantastical force, but instead commands the viewer’s attention with autonomy and defiance. There is a deliberate subversion of the original themes of submission; here, the central figure embodies control over her identity, representing a reclaiming of space, body, and narrative.
In terms of composition, both artists use the female body as a central point of tension and meaning, but while Hokusai employs fluid, organic lines to emphasize the sensual, Kapezanou’s sharper, more vibrant color palette and defined brushstrokes infuse the work with energy and assertiveness. Her playful use of symbolism—such as references to nature and sexuality—maintains a connection to Hokusai’s themes while reworking them for a contemporary conversation on gender dynamics.
In this way, Kapezanou’s The Fisherman’s Wife becomes a critical reflection not only on the original artwork but also on broader discussions of power, femininity, and the reclaiming of the erotic in art. It stands as a modern response to Hokusai’s vision, transforming passive sensuality into active, self-possessed strength. Christos Simatos
Kapezanou maintains the symbolic richness of Hokusai’s work but transforms the composition through bold colors and defined strokes, turning the sensuality of Hokusai’s fluid lines into a more vibrant, self-possessed portrayal. This parallel draws attention to the shift from a historical portrayal of eroticism to a contemporary examination of female power, subverting the original’s passive tone and replacing it with active strength.
Το έργο της Στέλλας Καπεζάνου, The Fisherman’s Wife, συνομιλεί με το εμβληματικό έργο του Χοκουσάι, The Dream of the Fisherman’s Wife, επαναπροσδιορίζοντας τα θέματα της φαντασίας και της αισθησιακής απόλαυσης. Ενώ η απεικόνιση του Χοκουσάι παρουσιάζει μια γυναίκα σε μια σουρεαλιστική συνάντηση με χταπόδια, εξερευνώντας τη θηλυκή υποταγή και ηδονή, η Καπεζάνου αλλάζει την οπτική εστιάζοντας στην αυτονομία και την ενδυνάμωση. Η κεντρική της φιγούρα αποπνέει έλεγχο και αυτοπεποίθηση, μετατρέποντας την αφηγηματική γραμμή από παθητική σε ενεργή και ανακτώντας την αίσθηση της προσωπικής δύναμης μέσα από ένα σύγχρονο, φεμινιστικό πρίσμα.
Η Καπεζάνου διατηρεί τον πλούσιο συμβολισμό του έργου του Χοκουσάι, αλλά αναμορφώνει τη σύνθεση με έντονα χρώματα και ξεκάθαρες πινελιές, μετατρέποντας τη ρευστότητα των γραμμών του Χοκουσάι σε μια πιο ζωντανή και δυναμική απεικόνιση. Αυτός ο παραλληλισμός υπογραμμίζει τη μετάβαση από την ιστορική απεικόνιση του ερωτισμού σε μια σύγχρονη μελέτη της γυναικείας δύναμης, ανατρέποντας τον παθητικό τόνο του αρχικού έργου και αντικαθιστώντας τον με ενεργητική ισχύ.
The Fisherman’s Wife by Stella Kapezanou enters into a dialogue with Hokusai’s iconic The Dream of the Fisherman’s Wife (1814), a pivotal work in the genre of Japanese shunga art, known for its erotic depictions. While Hokusai’s original presents a dreamlike and overtly sensual encounter between a woman and two octopuses, delving into themes of pleasure, fantasy, and submission, Kapezanou’s work recontextualizes this dynamic, offering a modern and feminist reinterpretation of the female figure’s agency.
Where Hokusai’s portrayal focuses on the woman’s passive pleasure within a surreal, almost alien experience, Kapezanou’s The Fisherman’s Wife shifts the narrative towards empowerment. The wife in Kapezanou’s version is not subjected to a fantastical force, but instead commands the viewer’s attention with autonomy and defiance. There is a deliberate subversion of the original themes of submission; here, the central figure embodies control over her identity, representing a reclaiming of space, body, and narrative.
In terms of composition, both artists use the female body as a central point of tension and meaning, but while Hokusai employs fluid, organic lines to emphasize the sensual, Kapezanou’s sharper, more vibrant color palette and defined brushstrokes infuse the work with energy and assertiveness. Her playful use of symbolism—such as references to nature and sexuality—maintains a connection to Hokusai’s themes while reworking them for a contemporary conversation on gender dynamics.
In this way, Kapezanou’s The Fisherman’s Wife becomes a critical reflection not only on the original artwork but also on broader discussions of power, femininity, and the reclaiming of the erotic in art. It stands as a modern response to Hokusai’s vision, transforming passive sensuality into active, self-possessed strength. Christos Simatos